Ostatni Dom Po Lewej (1972) reż. Wes Craven

Debiut Wesa Cravena z 1972 roku. Lata '70. Dwie nastolatki, Mari i Phyllis wybierają się na koncert rockowy, mimo sprzeciwu rodziców. Jednak dziewczyny nie docierają na zabawę. Poszukiwana przez policję grupka morderców porywa je. Ofiary są gwałcone i torturowane, aż w końcu w brutalny sposób zamordowane. Przestępcy nieświadomie postanawiają przenocować u rodziców jednej z ofiar. Nie wiedzą jaki los zgotują im gospodarze domu, gdy dowiedzą się, co zrobili. Obrzydliwie naturalistyczny w swej wymowie. Jak na tamte czasy to naprawdę odważna próba. Co z tego że szokuje skoro reszta jest tragiczna. Muzyka, aktorstwo, dialogi są słabe, żarty też. Dobra tylko końcówka. 4/10