Przesłuchane Dyskogragie Yu Rock: Bijelo Dugme/Jutro (Dzisiejsze Bośnia i Hercegowina) 1974-1989

Jutro – jugosłowiański zespół, powstały w 1972 roku.

Pierwszy zespół, w którym występowali Goran Bregović i Željko Bebek. Niebawem przekształcił się w Bijelo Dugme – jugosłowiański zespół rockowy, który zmienił oblicze rocka w Jugosławii.

Bijelo dugme, Бијело дугме (serb., chor. i bosn. Biały guzik) – jugosłowiański zespół rockowy z Sarajewa. Działał w latach 1974-1989. Uznawany jest za najpopularniejszy zespół muzyczny w historii Jugosławii. espół Bijelo Dugme został założony przez Gorana Bregovicia, który uczęszczał do szkoły muzycznej, w klasie skrzypiec, lecz został usunięty za brak talentu. Wkrótce po tym matka kupiła mu gitarę i od tego czasu rozpoczęła się historia zespołu. W wywiadach Goran Bregović często twierdził, że głównym powodem powstania zespołu był fakt, że muzykowi łatwiej było poderwać dziewczyny. Liderem, autorem muzyki i tekstów Bijelo Dugme był Goran Bregović z nielicznymi wyjątkami jak np.: Ima neka tajna veza, Glavni junak jedne knjige, A milicija trenira strogoću, Šta bi dao da si na mom mjestu, Pristao sam biću sve što hoće (Duško Trifunović), Da sam pekar, Selma (Vlado Dijak), Loše vino (Arsen Dedić).Po skompletowaniu pierwszego składu zespołu, wtedy pod nazwą Jutro (Poranek), muzycy chcieli nagrywać dla sarajewskiej wytwórni płytowej Diskoton, lecz nie zyskali jej aprobaty. Inna wytwórnia – Jugoton zaproponowała im nagranie singla pt. Kad bi' bio bijelo dugme (Gdybym był białym guzikiem). Po wydaniu singla menadżer zespołu przekonał Bregovicia do zmiany nazwy zespołu na Bijelo Dugme. Z wokalistą Željko Bebekiem Bijelo Dugme wkrótce stał się gwiazdą muzyki rockowej w całej Jugosławii. Szczytowy okres ich kariery przpadał na 1979 rok – wydanie albumu Bitanga i Princeza. Album ten uznany został za najbardziej dojrzały w okresie współpracy z pierwszym wokalistą grupy – Željko Bebekiem. Na przełomie lat 70. i 80., wraz z pojawieniem się licznych zespołów nowofalowych, popularność Bijelo zaczęła spadać, na co zareagowali wydając w 1980 roku album Doživjeti Stotu (Dożyć setki). W 1984 roku Željko Bebek opuścił zespół i rozpoczął karierę solową, a zastąpił go Mladen "Tifa" Vojičić i w tymże roku został wydany następny album pt. Bijelo dugme (potocznie nazywany "Kosovka djevojka" od obrazu na okładce płyty). Ze względu na konflikty personalne Vojičić został zastąpiony przez Alena Islamovicia, który poprzednio był wokalistą grupy heavymetalowej Divlje Jagode. Z Islamoviciem grupa nagrała kolejne trzy inspirowane folkiem płyty. W 1989 roku, oficjalnie w związku z chorobą Alena Islamovicia, zespół uległ rozwiązaniu. Jednak przypuszcza się, że u podłoża rozpadu grupy legł fakt, iż Bijelo Dugme był symbolem jedności Jugosławii i jej narodów.Najpopularniejsze przeboje zespołu to m.in.: "Kad bi' bio bijelo dugme", "Selma", "Tako ti je mala moja kad ljubi bosanac", "Eto! Baš hoċu", "Top", "Ne spavaj mala moja muzika dok svira", "Hop-cup", "Lipe cvatu", "Đurđevdan", "Ima neka tajna veza", "Loše vino", "Kad zaboraviš juli", "Hajdemo u planine", "Bitanga i princeza", "Napile se ulice", "Pljuni i zapjevaj moja Jugoslavijo", "Ružica si bila", "Sanjao sam noćas da te nemam", "Te noći kad umrem", "Nakon svih ovih godina" i wiele innych. Członkowie Bijelo Dugme ponownie się połączyli w 2005 roku dla trasy 3 koncertów pożegnalnych, które odbyły się w Sarajewie, Zagrzebiu i Belgradzie. Wzięli w nich udział wszyscy trzej wokaliści, ale zabrakło perkusisty Gorana "Ipe" Ivandicia, który zmarł tragicznie w 1994.

Członkowie zespołu:

Goran Bregović – gitara (1974 – 1989)

Željko Bebek – śpiew, gitara basowa (1974 – 1984)

Mladen "Tifa" Vojičić – śpiew (1984 – 1985)

Alen Islamović – śpiew (1985 – 1989)

Zoran Redžić – gitara basowa(1974]] – 1975, 1977 – 1989)

Ljubiša Racić – gitara basowa (1975 – 1977)

Sanin Karić – gitara basowa (1977)

Vlado Pravdić – klawisze (1974 – 1976, 1978 – 1987)

Laza Ristovski – klawisze (1976 – 1978, 1985 – 1989)

Goran "Ipe" Ivandić – perkusja (1974 – 1976, 1977 – 1978, 1982 – 1989)

Milić Vukašinović – perkusja (1976)

Dragan "Điđi" Jankelić – perkusja (1978 – 1982)

Albumy

Kad bi' bio bijelo dugme / Кад би' био бијело дугме (1974)

Šta bi dao da si na mom mjestu / Шта би дао да си на мом мјесту (1975)

Eto! Baš hoću! / Ето! Баш хоћу! (1976)

Bitanga i princeza / Битанга и принцеза (1979)

Doživjeti stotu / Доживјети стоту (1980)

Uspavanka za Radmilu M. / Успаванка за Радмилу М. (1983)

Bijelo dugme (1984)

Pljuni i zapjevaj moja Jugoslavijo / Пљуни и запјевај моја Југославијо (1986)

Ćiribiribela / Ћирибирибела (1988)