Top Fotografów

1.Sebastiao Salgado

(ur. 8 lutego 1944 w Aimorés) – brazylijski fotograf pracujący jedynie w technikach fotografii czarno-białej, Sebastião Salgado koncentruje się zawsze na ludzkiej biedzie. Świat, który uwiecznia na kliszy, jest brudny i ponury, a ludzie w nim żyjący – nieszczęśliwi. Jego pierwsze realizacje dotyczą nędzy w krajach trzeciego świata, co zostało pokazane w cyklach takich jak: Migracje, Uchodźcy czy Uncertain Grace, jednak ludzkie cierpienie rejestruje nie tylko w Afryce. Jego prace pokazują robotników we Francji, Rosji, czy na Ukrainie. W 1990 pojawił się w Stoczni Gdańskiej. Obecny jest wszędzie tam, gdzie ludzkie życie jest sprowadzone do rynsztoka, bez względu na to, czy to jest w Brazylii, na plantacjach herbaty w Radżastanie czy polach naftowych Kuwejtu.

2. Ansel Adams (ur. 20 lutego 1902 w San Francisco, zm. 22 kwietnia 1984 w Monterrey) – amerykański fotograf, z wykształcenia pianista Artysta zasłynął swoimi czarno-białymi fotografiami parków narodowych oraz jako autor wielu książek o fotografii, w tym trylogii podręczników techniki fotograficznej (The Camera, The Negative i The Print). Był (1932) współzałożycielem fotograficznego stowarzyszenia f/64 wspólnie z innymi mistrzami fotografii, takimi jak Edward Weston, Willard Van Dyke, Imogen Cunningham i innymi. Pierwsze zdjęcia wykonał w Yosemite National Park w Kalifornii w 1916.

Ansel Adams wymyślił system strefowy, technikę, która pozwala fotografom na przełożenie światła widzianego na konkretne odcienie na negatywie i papierze, w ten sposób dając im większą kontrolę nad fotografią. Adams był również pionierem wizualizacji (którą często nazywał prewizualizacją) gotowej odbitki opartej na pomiarach światła podczas fotografowania.

3.Chris Niedenthal(ur. 21 października 1950 w Londynie)– polski fotograf, jeden z najbardziej cenionych fotoreporterów europejskich. Członek rzeczywisty ZPAF. Współpracował m.in. z takimi magazynami jak „Newsweek”, „Time”, „Der Spiegel”, „Geo” i „Forbes”. Laureat nagrody World Press Photo w 1986. Autor licznych wystaw. 14 grudnia 2009 został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Urodził się w rodzinie polskich emigrantów wojennych, jego ojciec był przed wojną prokuratorem w Wilnie, a w Anglii pracownikiem ministerstwa oświaty, matka zaś pracowała w Polskiej Agencji Telegraficznej, a na emigracji zajęła się prowadzeniem domu. Język polski poznał, uczęszczając do szkółki sobotniej, a ojczyznę rodziców po raz pierwszy odwiedził wraz z nimi w 1963.

W 1978 był pierwszym fotoreporterem, który po wyborze Karola Wojtyły na papieża przyjechał do jego rodzinnego miasta Wadowic. 17 października wykonał zdjęcia księgi parafialnej, w której ksiądz dr Edward Zacher dokonał wpisu o powołaniu kardynała Wojtyły na Stolicę Piotrową. W kolejnym roku, podczas pielgrzymki papieża do ojczyzny, wykonał zdjęcie, które trafiło na okładkę „Newsweeka” – sfotografował na Jasnej Górze Jana Pawła II trzymającego goździki, jak również trzymającego na rękach, małą, zapłakaną dziewczynkę w czerwonej chusteczce.

Wraz z angielskim dziennikarzem, Michaelem Dobbsem, był pierwszym zagranicznym fotoreporterem wpuszczonym do Stoczni Gdańskiej podczas strajku w 1980.

Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce wykonywał z ukrycia zdjęcia. Jedno z nich przedstawia transporter opancerzony SKOT, stojący na tle billboardu reklamującego film Czas apokalipsy Francisa Forda Coppoli, wiszącego na budynku kina „Moskwa” w Warszawie[3][4] (zdjęcie to trafiło m.in. na okładkę wydanej w 2006 książki prof. Andrzeja Paczkowskiego Wojna polsko-jaruzelska, a także na okładkę książki Gabriela Meretika Noc Genarała). Diapozytywy w tym okresie przekazywał turystom i osobom wyjeżdżającym z Polski, by dostarczyli je do redakcji „Newsweeka”. Sam obawiał się wyjechać z kraju, nie mając pewności, czy zostanie z powrotem wpuszczony.

4.Aleksander Rodczenko (ur. 5 grudnia 1891 w Petersburgu, zm. 3 grudnia 1956 w Moskwie) – rosyjski malarz, rzeźbiarz, projektant plakatów i mebli, ilustrator. Jeden z czołowych przedstawicieli konstruktywizmu.

Kształcił się w Kazaniu, działał w Moskwie. W roku 1915 założył grupę tzw. biespriedmietnych, po 1917 związał się z konstruktywistami i grupą LEF (Lewyj front iskusstw). Od roku 1920 profesor moskiewskich wyższych uczelni artystycznych (Wchutiemasu i Wchutieinu). W latach 1914-1920 tworzył abstrakcyjne kompozycje pokrewne suprematyzmowi. Pracował nad problematyką sztuki kinetycznej. Zajmował się scenografią, rzeźbą i fotografiką.

5.Edward Hartwig (ur. 6 września 1909 w Moskwie, zm. 28 października 2003 w Warszawie) – polski fotograf, brat Julii i Walentego. Jeden z najbardziej znanych na świecie fotografików polskich; uznawany za artystę wszechstronnego, łączącego w pracach fotografię i grafikę; zafascynowanego na równi pejzażem i człowiekiem, fotografią teatralną, architekturą, szczegółem. W latach 20., pod wpływem Jana Bułhaka, fotografował pejzaże, tworzył jednak prace odmienne: nastrojowe i tajemnicze, co przydało mu przydomek "mglarza". W latach 30. studiował w wiedeńskim Instytucie Graficznym pod kierunkiem Rudolfa Kopitza. Wiele jego wczesnych prac nie ocalało z wojennej pożogi, gdyż dom Hartwigów zniszczyła bomba.

Dalsze etapy jego twórczości obejmowały łączenie elementów graficznych z fotografią realistyczną, a od lat 70. eksperymenty z kolorem, konty