Krzyk (1957) reż, Michelangelo Antonioni

Po siedmiu latach życia w związku z Irmą Aldo dowiaduje się, że kobieta związała się z innym mężczyzną. Okazuje się także, że musi opuścić dom. Zdesperowany zabiera ze sobą córkę. Podróżując bez celu spotyka się z różnymi kobietami, jednak z żadną z nich nie potrafi zbudować nowego związku. W końcu postanawia wrócić w rodzinne strony.Antonioni, bez zbędnego moralizatorstwa, pokazuje różne życiowe zakręty mężczyzny po przejściach. Walcząc z przeciwnościami losu, przede wszystkim własnym osamotnieniem i obojętnością świata, okazuje się on postacią niejednoznaczną, nie pozbawioną wewnętrznych pęknięć i rozdarcia. Widać że dziełu brakuje jakiegoś fajniejszego spoiwa. 7/10