Niezwykłe historie z Polski i Japonii - Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha (28.05)

W roku 1918 Polska ‒ przez 123 lata nieobecna na mapach świata, podzielona wcześniej pomiędzy Rosję, Niemcy i Austrię ‒ odzyskuje niepodległość. W roku 1919 młode państwo nawiązuje stosunki dyplomatyczne z wieloma krajami. Daleka Japonia już 22 marca 1919 roku uznaje Rzeczpospolitą Polską i rząd Ignacego Paderewskiego. Jednak kontakty pomiędzy Japończykami i Polakami mają historię dużo dłuższą, sięgającą okresu Meiji, a nawet epoki Edo. Warto wspomnieć o pierwszym Polaku w Japonii męczenniku Wojciechu Męcińskim czy o majorze Yasumasie Fukushimie, pierwszym Japończyku na ziemiach polskich. Nie sposób pominąć tu japonizmu polskiego, jednego z najciekawszych zjawisk polskiego modernizmu.

Stosunki polsko-japońskie rozwijały się wielorako, niezależnie od zmian politycznych i ekonomicznych, wojen i okresu zimnej wojny. Jak wszelkie kontakty międzypaństwowe, realizowały się na drodze oficjalnej, poprzez wymianę dyplomatów i wizyty polityków, a w wypadku Japonii przedstawicieli dworu cesarskiego. Ale oczywiście nie tylko. Tworzą je także relacje z zakresu ekonomii czy wojskowości, wymiana doświadczeń dotyczących działalności społecznej, a dziś także kontakty biznesowe i naukowe. Przede wszystkim jednak buduje je współpraca na polu kultury – można wręcz mówić o wzajemnej fascynacji Polaków i Japończyków kulturą i sztuką obu krajów.