Analizując szczegółowo rękopis i maszynopis Teorii widzenia Władysława Strzemińskiego Zbigniew Libera przedstawia różnorodne rodzaje malarskiej perspektywy i ich kolejne modyfikacje na przestrzeni epok. Rozwój umiejętności „korzystania z widzenia” demonstruje na przykładach dzieł z różnych kręgów kulturowych, zaznaczając przełomowe odkrycia poszczególnych artystów. Praca naukowa Strzemińskiego udowadnia przede wszystkim, że patrzenie nie tyle jest mechanicznym, fizjologicznym aktem, co konwencjonalną zdolnością uświadamiania sobie wizualnego przekazu.
Komentarze
Prześlij komentarz