Pieśni z drugiego piętra (2000) reż. Roy Andersson

Poetycki film inspirowany poezją Caesara Vallejo. Historia o tym jak bardzo potrzebujemy miłości i jak bardzo boimy się odrzucenia. Film wypałniony barwną galerią postaci, są wśród nich ojciec i jego kochanka, jego najmłodszy syn i jego dziewczyna. Historia o wielkich kłamstwach, porzuceniu i tęskonocie.Wymęczyłem się podczas seansu niemiłosiernie... Nużący, nudny film. Nie lubię takiego artystycznego, ambitnego kina bez emocji.Najtrudniejszy film jaki widziałam do tej pory. Dopiero czytając niektore komentarze zrozumiałam czego metaforą były niektore sceny. Pełno tu absurdow, nonsensow i symboli. 6/10