Przesłuchana Dyskografia: Uriah Heep (Wielka Brytania)

Uriah Heep – brytyjska grupa progresywno/hardrockowa utworzona w 1969 roku, jeden z prekursorów heavy metalu; w początkach działalności związana z ruchem hippisowskim. Do jej największych przebojów należą fantazyjne ballady: July Morning, Lady in Black oraz Come Away Melinda, osadzone w baśniowym, surrealistyczno-metafizycznym świecie. Za szczytowe osiągnięcie Uriah Heep uważa się album Look at Yourself, którego wydanie stało się właściwym początkiem sławy grupy. Od czasu odejścia wokalisty, Davida Byrona, popularność ta malała. Dziś wokalistą jest Bernie Shaw.Uriah Heep – brytyjska grupa progresywno/hardrockowa utworzona w 1969 roku, jeden z prekursorów heavy metalu; w początkach działalności związana z ruchem hippisowskim[1]. Do jej największych przebojów należą fantazyjne ballady: July Morning, Lady in Black oraz Come Away Melinda, osadzone w baśniowym, surrealistyczno-metafizycznym świecie. Za szczytowe osiągnięcie Uriah Heep uważa się album Look at Yourself, którego wydanie stało się właściwym początkiem sławy grupy. Od czasu odejścia wokalisty, Davida Byrona, popularność ta malała. Dziś wokalistą jest Bernie Shaw.Nazwa zespołu to imię i nazwisko złego charakteru z powieści Karola Dickensa David Copperfield - Uriasz Heep.. W 1985 ukazuje się pierwsze wydawnictwo wideo (na VHS) Easy Livin’ – a History of Uriah Heep zawierające nagrania koncertowe i promocyjne wideoklipy z lat 1974–1984. Pod koniec roku Goalby opuścił szeregi grupy, a niedługo później w jego ślady poszedł klawiszowiec John Sinclair, który znalazł posadę u Ozzy’ego. Na miejsce Sinclaira zwerbowany został Phil Lanzon, zaś rolę wokalisty objął w czerwcu 1986 Steff Fontain. Ten drugi utrzymał się w składzie jedynie niecałe 3 miesiące ze względu na swoje nieprofesjonalne podejście do grania. W międzyczasie ukazały się dwa albumy koncertowe zespołu: Live in Europe 1979, prezentujący oblicze grupy z Lawtonem w składzie, i Live at Shepperton '74 z Byronem na wokalu. Pod koniec 1986 roku Box znalazł w końcu odpowiedniego wokalistę – Berniego Shawa (m. in. Praying Mantis). Zespół zmienił również ekipę menadżerską podpisując umowę z Miracle Group. Dzięki temu Uriah Heep zdobył możliwość bycia pierwszą zachodnią grupą rockową, która zagrała w Związku Radzieckim. Koncerty odbyły się pod koniec 1987 roku w Moskwie i trwały przez dziesięć dni przy łącznym udziale 180 tysięcy widzów

Mick Box – gitara prowadząca, śpiew (od 1969)
Bernie Shaw – śpiew (od 1986)
Phil Lanzon – instrumenty klawiszowe, śpiew (od 1986)
Russell Gilbrook – perkusja (od 2007)
Davey Rimmer – gitara basowa (od 2013)

Ken Hensley – instrumenty klawiszowe, gitara, śpiew (1969-1980)
David Byron (zmarły) – śpiew (1969-1976)
Trevor Bolder (zmarły) – gitara basowa, śpiew (1976-1981 i 1983-2013)
Paul Newton – gitara basowa, śpiew (1969-1971)
Alex Napier – perkusja (1969-1970)
Nigel Olsson – perkusja (1970)
Keith Baker – perkusja (1970-1971)
Ian Clarke – perkusja (1971-1972)
Mark Clark – gitara basowa, śpiew (1972)
Gary Thain (zmarły) – gitara basowa, śpiew (1972-1975)
John Wetton (zmarły) – gitara basowa, śpiew (1975-1976)
John Lawton – śpiew (1977-1979)
Chris Slade – perkusja (1979-1981)
John Sloman – śpiew (1979-1981)
Gregg Dechert – instrumenty klawiszowe, śpiew (1980-1981)
John Sinclair – instrumenty klawiszowe, śpiew (1982-1985)
Bob Daisley – gitara basowa, śpiew (1982-1983)
Peter Goalby – śpiew (1982-1985)
Steff Fontaine – śpiew (1986)
Lee Kerslake – perkusja, śpiew (1972-1979 i 1982-2007)

Albumy studyjne
1970 Very 'eavy... Very 'umble
1971 Salisbury
1971 Look at Yourself
1972 Demons & Wizards
1972 The Magician's Birthday
1973 Sweet Freedom
1974 Wonderworld
1975 Return to Fantasy
1976 High and Mighty
1977 Firefly
1977 Innocent Victim
1978 Fallen Angel
1980 Conquest
1982 Abominog
1983 Head First
1985 Equator
1989 Raging Silence
1991 Different World
1995 Sea of Light
1998 Sonic Origami
2008 Wake the Sleeper
2011 Into The Wild
2014 Outsider
2018 Living The Dream

2023 Chaos & Colour