Przejmujący dokument Ireny Kamieńskiej ukazuje realia życia PRL-owskich przodowników pracy. To opowieść o siostrach bliźniaczkach, które w młodości, zmuszone sytuacją rodzinną i zachęcone przez wszechobecne hasła oraz filmy propagandowe, zdecydowały się podjąć ciężką pracę fizyczną i poświęciły jej całe swoje życie. Od początku lat 50. pracują przy transporcie i rozładunku cegieł w katowickim przedsiębiorstwie „Transbud”. Film stanowi gorzkie podsumowanie życia, którego większą część stanowiła praca. Nie było czasu na rozrywkę, uczucia, rodzinę, pozostała jedynie bieda i beznadzieja dnia codziennego. Irena Kamieńska tak opisuje swój stosunek do bohaterek swojego filmu:
Dokumentalista najczęściej aprobuje swoich bohaterów, a mnie po prostu szlag trafił, że one się poddały! Ten film rodził się więc z buntu przeciwko bierności tych kobiet. (…) Współczucie pojawiło się dopiero wtedy, kiedy skończyłam film i zdałam sobie sprawę, jak nieszczęśliwe było ich życie. Bezradność, samotność, żadnych perspektyw. To nie ich wina, że życie ukształtowało je na takie „roboty”.
Film uhonorowano nagrodami w Tampere, Clermont-Ferrand, Paryżu, Oberhausen i Krakowie.
Komentarze
Prześlij komentarz