Przesłuchana Dyskografia: Dropkick Murphys (USA)

Dropkick Murphys – folk punkowy zespół z Bostonu. Brzmienie grupy charakteryzuje się szybkimi i melodyjnymi kompozycjami, w których często usłyszeć można takie instrumenty jak dudy szkockie, banjo, tin whistle czy mandolina. Zespół w swojej twórczości sięga również po utwory z irlandzkiej muzyki ludowej. Zespół powstał w 1996 w Quincy w stanie Massachusetts z inicjatywy basisty Kena Caseya, który do współpracy zaprosił wokalistę Mike’a McColgana, gitarzystę Ricka Bartona oraz perkusistę Jeffa Erna. Wkrótce skład uzupełnił grający na dudach szkockich Joe Delaney. Początkowo grupa odbywała próby w piwnicy zakładu fryzjerskiego. Przełomem w karierze zespołu stało się nagranie i wydanie za własne pieniądze EP Boys On The Docks, która została zauważona przez wytwórnię Hellcat Records. Chwilę później zespół podpisał kontrakt, który zaowocował licznymi koncertami oraz wydaniem pełnowymiarowego albumu-Do Or Die (na perkusji grał już wówczas nowy perkusista, Matt Kelly). Debiutancki krążek zespołu odniósł sukces na fali popularności rodzącej się nowej siły – celtic punk rocka.[potrzebny przypis] Po wydaniu Do Or Die zespół opuścił dotychczasowy wokalista, Mike McColgan, który zapragnął zostać strażakiem (kilka lat potem McColgan założył grupę Street Dogs). Jego miejsce zajął wokalista zespołu The Bruisers, Al Barr, z którym grupa wydała kolejny krążek zatytułowany The Gang's All Here, promowany wideoklipem do utworu "10 Years Of Service" (klip emitowany w telewizji MTV). Był to ostatni album nagrany z Rickiem Bartonem w roli gitarzysty. W 2001 grupa nagrała płytę Sing Loud, Sing Proud, na okładce której uwieczniony został bostoński mural wykonany przez kilku fanów zespołu. Album muzycznie był naturalną kontynuacją poczynań grupy, która podkreśla swoją fascynację kulturą irlandzką i szkocką (na przykład nowa wersja starego ludowego utworu "Wild Rover" czy hymn dla swej miejscowości pt. "For Boston"). Jeszcze przed nagraniem płyty do zespołu dołączyli: gitarzysta James Lynch oraz odpowiadający za ludowe instrumenty Marc Orell. Na dudach grupę wspomógł również muzyk posługujący się pseudonimem Spacy McHaggis. Na płycie pojawili się także goście: Shane McGowan z The Pogues oraz Colin McFaull ze grupy punkowej Cock Sparrer. Po sukcesie płyty zespół wyruszył w trasę koncertową, podczas której nagrana została pierwsza koncertowa płyta zespołu, wydana w 2002. Live On St. Patrick's Day From Boston, MA zawierała największe przeboje z wczesnego okresu działalności grupy. Dropkick Murphys na fali swej popularności, w 2003 wydali studyjny album Blackout. Promujący płytę singiel "Walk Away" stał się przebojem w kilku amerykańskich rozgłośniach[potrzebny przypis]. Na płycie znalazły się m.in. dwie klasyczne pieśni irlandzkie w nowych aranżacjach "Black Velvet Band" i "Fields Of Athenry", oda do ludu robotniczego "Worker's Song" oraz nagrana razem ze Stephanie Dougherty piosenka "The Dirty Glass". Zespół wyruszył w trasę koncertową promującą nową płytę, wspomagany podczas koncertów przez dudziarza Scruffy Wallace’a oraz odpowiadającego za ludowe instrumenty Tima Brennana. Po powrocie z trasy koncertowej zespół wrócił do studia aby nagrać kolejny album. The Warrior's Code ukazał się w czerwcu 2005. Grupa kontynuowała na albumie drogę obraną kilka lat wcześniej, niektóre patenty rozwijając oraz nieco urozmaicając muzykę, poprzez dodawanie ballad lub próbowanie sił w innych gatunkach rocka. Na płycie znalazło się kilka utworów irlandzkich w nowych aranżacjach (min. "Captain Kelly's Kitchen", interpretacja słynnego w Irlandii "Courtin' In The Kitchen" czy więzienna ballada "Auld Triangle") a także szereg kompozycji autorskich, które na stałe weszły do koncertowego repertuaru Dropkick Murphys ("Sunshine Highway", "Warrior's Code" czy "Your Spirit's Alive"). Zespół zauważył reżyser Martin Scorsese, który wybrał utwór "I'm Shipping Up To Boston" jako muzyczny temat przewodni do swojego filmu pt. Infiltracja (oryg. The Departed). Piosenka wykorzystana została również w komediowym serialu rysunkowym Simpsonowie, w odcinku zatytułowanym The DeBarted. Członkowie zespołu Al Barr – wokal James Lynch – gitara Ken Casey – gitara basowa, wokal Tim Brennan – gitara, mandolina, gitara akustyczna, akordeon, Jeff DaRosa – mandolina, banjo, bouzouki, akordeon Matt Kelly – perkusja Byli członkowie zespołu Mark Orell – gitara, akordeon Spicy McHaggis – dudy Ryan Foltz – mandolina, flet irlandzki Rick Barton – gitara Mike McColgan – wokal Jeff Erna – perkusja Joe Delaney – dudy Scruffy Wallace – dudy, flet irlandzki Albumy Boys On The Docks – EP (1997) Do or Die (1998) The Gang's All Here (1999) Sing Loud Sing Proud (2001) Blackout (2003) The Warrior's Code (2005) The Meanest of Times (2007) Going Out In Style (2011) Signed And Sealed In Blood (2013) 11 Short Stories of Pain & Glory (2017) Turn Up That Dial (2021)

Komentarze