"Spotkanie ich było naprawdę wyjątkowe. Jeżeli istniały kiedy istoty wzajemnie dla siebie stworzone, to właśnie Hezolda i Abelard. O tym, że fizycznie doskonale sobie odpowiadali, mówią sami i możemy im wierzyć. Ale także dorównują sobie ich umysły. (...) Harmonia ustalająca się pomiędzy nimi jest tym doskonalsza, że oboje są niedoświadczeni i nietknięci. Pierwszy mężczyzna i pierwsza kobieta, którzy kochają (...)" Studium Heloiza i Abelard omawia losy słynnej pary kochanków średniowiecza. Autorka podkreśla szczególnie rolę Heloizy, kobiety o niezwykłych walorach, w życiu filozofa, uczonego wielkiej miary, Abelarda. Narracja oparta jest na zachowanych dokumentach - głównie korespondencji Heloizy i Abelarda. Na tej podstawie autorka śledzi przeobrażenia zachodzące w postawie i psychice bohaterów w miarę nawarstwiania się ich niedoli i skomplikowanych perypetii życiowych.Czyta się jak powieść. Szkoda, że tak mało o filozofii Abelarda, ale opis ówczesnej mentalności świetny.
Komentarze
Prześlij komentarz