Przesłuchane Dyskografia: U2 (Irlandia)

U2 – irlandzki zespół rockowy, powstały w Dublinie w 1976, pod nazwą U2 występujący od 1978[2]. W jego skład wchodzą: Bono, The Edge, Adam Clayton i Larry Mullen Jr. Do połowy lat 80. zespół zyskał międzynarodowy rozgłos, przede wszystkim za sprawą pełnego pasji wokalu Bono (tenor, baryton[3], lekki falset[4]), oryginalnego stylu gitarowego The Edge’a i repertuaru składającego się głównie z melodyjnych, a jednocześnie przepełnionych emocjami utworów, z których część stała się światowymi przebojami (m.in. „Sunday Bloody Sunday”, „New Year’s Day”, „Bad”, „Pride (In the Name of Love)”, „Angel of Harlem”, „One” czy „Beautiful Day”). Największy sukces U2 odnieśli w 1987 po wydaniu albumu pt. The Joshua Tree, który pozostaje najlepiej sprzedającym się krążkiem zespołu, a pierwszy singel z płyty – „With or Without You” – jako pierwszy w dorobku grupy dotarł na szczyt listy Hot 100. Zespół sprzedał łącznie ponad 150 mln płyt na całym świecie i plasuje się na 16. miejscu wszech czasów w tej dziedzinie. W 2005 zespół został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.Brzmienie grupy oparte jest na wibrującym, elektronicznie podrasowanym dźwięku gitary elektrycznej z zastosowaniem wielokrotnego pogłosu, melodyjnym, emocjonalnym śpiewie Bono i typowej dla nowej fali solidnie grającej sekcji rytmicznej. Zespół U2 na płycie pt. War zamieścił m.in. utwór „Sunday Bloody Sunday”, którego tekst odnosi się do krwawych wydarzeń z 30 stycznia 1972 w Derry[62]. Pomimo licznych zapewnień członków zespołu, iż piosenka jest pacyfistyczna i nie ma na celu nawoływania do walki, część radykałów z Irlandzkiej Armii Republikańskiej posługuje się nią jak hymnem[63]. Dokonania muzyczne U2 można podzielić na trzy okresy, wyznaczane przez trzy dekady istnienia zespołu. Pierwszy trwał przez całe lata 80., od wydania debiutanckiej płyty Boy (1980) aż do częściowo koncertowego Rattle and Hum (1988). Muzyka zespołu w tym okresie odznaczała się prostymi brzmieniami, opierającymi się na wibrującym brzmieniu gitary elektrycznej The Edge’a. Teksty z płyt wydanych w latach 80. traktowały głównie o sprawach wiary (na albumie October), sytuacji politycznej i sposobie życia (War) czy pojęciu miłości i codzienności (The Joshua Tree). Drugi okres rozpoczął się w 1991 poprzez wydanie singla „The Fly” z płyty Achtung Baby i charakteryzował się diametralnie różnym brzmieniem i charakterem. Bono określił ten album jako „ścinanie przez czterech facetów Drzewa Jozuego” (ang. The Joshua Tree), co uznawane jest za trafną charakterystykę tamtego okresu w muzyce U2. Członkowie zespołu zerwali z tym, co ich wyróżniało w latach 80., stawiając na pierwszym miejscu eksperymentalne, pełne elektroniki utwory. Na lata 90. przypada też okres największych tras koncertowych U2, takich jak „Zoo TV Tour” czy „PopMart Tour”. Fani charakteryzują albumy wydane w latach 90. jako trylogię (Achtung Baby, Zooropa i Pop), jako że wszystkie trzy albumy były pełne nowych rozwiązań, poszukiwań miłości w zmaterializowanym świecie. Pop (1997) uznawany jest za najbardziej mroczną płytę U2, choć Bono podsumował, że album był raczej próbą przebicia się przez technologiczną otoczkę do sedna życia. Trzeci okres działalności U2 stanowi powrót do prostych melodii z lat 80., czego zapowiedzią była wydana płyta All That You Can’t Leave Behind (2000), która przez część krytyków została uznana za zbyt „prostą”. Muzycy odrzucili na niej charakteryzującą zespół w latach 90. ironię, pastisz i elektronikę, stawiając na autentyzm i prostotę przekazów. Kolejnym krokiem w tę stronę przemiany była płyta How to Dismantle an Atomic Bomb (2004), uznana za najbardziej osobisty album w historii zespołu. Zespół słynie z wykonywania podczas koncertów licznych snippetów, czyli krótkich fragmentów piosenek innych wykonawców (czasem także własnych kompozycji) wplatanych w grany właśnie utwór[64]. Inspiracją do napisania albumów Songs of Innocence i Songs of Experience były tomy wierszy Williama Blake’a[65]. Grupa znana jest również ze spektakularnych, multimedialnych występów prezentujących ich tematyczne albumy. Muzycy znani są ze stanowczych wypowiedzi o treści politycznej, społecznej i religijnej, a równocześnie zaangażowania w różne ruchy społeczne i charytatywne. W 2005 otrzymali od Amnesty International tytuł „Ambasadorów sumienia”. Skład zespołu Bono (właściwie Paul Hewson) – śpiew, gitara, harmonijka The Edge (właściwie Dave Evans) – gitara, pianino, wokal Adam Clayton – gitara basowa Larry Mullen Jr. – perkusja Albumy studyjne: Boy (1980) October (1981) War (1983) The Unforgettable Fire (1984) The Joshua Tree (1987) Rattle and Hum (1988) Achtung Baby (1991) Zooropa (1993) Original Soundtracks 1 (1995; płyta wydana pod szyldem Passengers) Pop (1997) All That You Can’t Leave Behind (2000) How to Dismantle an Atomic Bomb (2004) No Line on the Horizon (2009) Songs of Innocence (2014) Songs of Experience (2017)