Megadeth – amerykańska grupa muzyczna założona w kwietniu 1983 roku w Los Angeles w Kalifornii. Powstała z inicjatywy Dave’a Mustaine’a i Dave’a Ellefsona. Nazwa zespołu to fonetyczne brzmienie angielskiego (megadeath) określenia hipotetycznej jednostki miar, oznaczającej liczbę miliona osób, które zginęłyby w wyniku eksplozji nuklearnej. Formacja reprezentuje takie style muzyczne jak thrash metal, speed metal, heavy metal i metal progresywny.
Nakład ze sprzedaży wszystkich płyt grupy wynosi ponad 38 milionów egzemplarzy na całym świecie[3]. Zespół zdobył sześć platynowych płyt i siedem nominacji do nagród Grammy. Należy do Wielkiej Czwórki Thrash Metalu, razem z zespołami Metallica, Slayer i Anthrax. Otrzymali nagrodę Grammy w kategorii Best Metal Performance w 2017 roku[4].
Muzyka Megadeth charakteryzuje się dynamicznymi kompozycjami z bardzo szybko i agresywnie granymi riffami gitar. Łatwo rozpoznawalny jest również śpiew Dave’a Mustaine’a.
Istotny był wizerunek Megadeth. Już w samej nazwie kryło się przesłanie. Nihilistyczne teksty, w których często pojawiał się motyw umierania i samobójstwa, naraził grupę na oskarżenia o uprawianie kultu śmierci, choć teksty świadczyły o czymś zupełnie innym. Grupa Megadeth często w swoich piosenkach zamieszczała przesłania polityczne. Można to usłyszeć min. w takich utworach jak: „Amerikhastan”, „Kill the King”, czy „Symphony of Destruction”. Teksty piosenek zespołu często traktują też o osobistych przeżyciach Mustaine’a. Nierzadko wzbudzają kontrowersje. Zespół nie unika w swoich tekstach tematu wojny (także atomowej). Piosenka Truth be told przytacza biblijny motyw o Kainie i Ablu.Megadeth pojawiło się w wielu filmach i programach telewizyjnych, włącznie z Simpsonami, gdzie pokazano „diepoda”, z opcjami: natychmiastowa śmierć, wolna i bolesna śmierć i „Megadeath” (Megaśmierć), Przystanek Alaska kiedy postać Shelly Tambo ogłosiła, że czyjaś rana wygląda jak okładka albumu Megadeth („Looks like a Megadeth album cover”). W Mad About You i The Drew Carey Show Dave Mustaine zagrał solówkę na scenie. W Z Archiwum X Fox Mulder nadmienił Danie Scully o Megadeth. W kreskówce Duck Dodgers zespół pojawił się w rysunkowej formie w epizodzie w 2005 roku. Odcinek nosił nazwę In Space, Nobody Can Hear You Rock. Zespół wystąpił z piosenką „Back in the Day”[39].
Fikcyjny kreskówkowy zespół Dethklok przyjął taką samą pozę jak Megadeth na jednym ze zdjęć grupy. O Megadeth słyszymy m.in. w Świecie Wayne’a 2, kiedy Honey Hornee (Kim Basinger) pyta Gartha (Dana Carvey) „Don’t you just love music?”, na co on odpowiada „Got any Megadeth?”. Film „The Van” Stephena Frearsa (na podstawie irlandzkiej powieści Roddy’ego Doyle’a), z Colmem Meaney i Donalem O’Kelly, zawiera ujęcie gdzie dwóch właścicieli vana z frytkami i rybą czekają na zewnątrz odbywającego się właśnie koncertu Megadeth, sprzedając fast foody przedstawicielom subkultury metalowej.
Wzmianka o zespole pojawia się także w filmie z 1991 roku, o nazwie Bill & Ted's Bogus Journey, gdzie dwóch bohaterów trafia do piekła. Bill (Alex Winter) mówi: „Ted, you know, if I die, you can have my Megadeth collection”[40]. Bill mówi też „In School of Rock, Jack Black’s former band is named „MaggotDeth”, co jest aluzją do Megadeth. W filmie Airborne, kiedy główny bohater wchodzi do pokoju Wileya (Seth Green), można zobaczyć wielki plakat Countdown to Extinction[41]. W telewizyjnych odcinkach Willa i Grace, Grace ma sąsiada, który pyta ją o najbardziej romantyczną piosenkę Megadeth. W filmie Cape Fear z 1991 roku, Danielle posiada plakat Megadeth zawieszony na ścianie, z okładką z albumu Rust In Peace
Obecny skład zespołu
Dave Mustaine – gitara, wokal prowadzący (od 1983)
David Ellefson – gitara basowa, wokal wspierający (1983-2002, od 2010)[1]
Kiko Loureiro – gitara, wokal wspierający (od 2015)[2]
Dirk Verbeuren – perkusja (od 2016)[3]
Muzycy sesyjni
Jimmy Sloas – gitara basowa (2004)
Vinnie Colaiuta – perkusja (2004)
Chris Poland – gitara (2004)
Chris Adler – perkusja (2015)[4]
Muzycy koncertowi
Kerry King – gitara (1984)
Mike Albert – gitara (1985)
Chris Adler – perkusja (2015-2016)[4]
Tony Laureano – perkusja (2015-2016)[5]
Byli członkowie zespołu
Dijon Carruthers – perkusja (1983)
Lee Rauch – perkusja (1983-1984)
Gar Samuelson (zmarły) – perkusja (1984-1987)
Chuck Behler – perkusja (1987-1989)
Nick Menza (zmarły) – perkusja, wokal wspierający (1989-1998, 2004)[6]
Jimmy DeGrasso – perkusja, wokal wspierający (1998-2002)
Shawn Drover – perkusja, wokal wspierający (2004-2014)[7]
Greg Handevidt – gitara (1983-1984)
Robert Cromwell – gitara (1983)
Chris Poland – gitara (1984-1987)
Jay Reynolds – gitara (1987)
Jeff Young – gitara, wokal wspierający (1987-1989)
Marty Friedman – gitara, wokal wspierający (1990-1999)
Al Pitrelli – gitara, wokal wspierający (2000-2002)
Glen Drover – gitara, wokal wspierający (2004-2008)
Chris Broderick – gitara, wokal wspierający (2008-2014)[8]
James MacDonough – gitara basowa, wokal wspierający (2004-2006)[9]
James LoMenzo – gitara basowa, wokal wspierający (2006-2010)
Lawrence "Lor" Kane – wokal prowadzący (1983)
Albumy studyjne
Killing Is My Business... and Business Is Good! (1985)
Peace Sells... But Who’s Buying? (1986)
So Far, So Good... So What! (1988)
Rust in Peace (1990)
Countdown to Extinction (1992)
Youthanasia (1994)
Cryptic Writings (1997)
Risk (1999)
The World Needs a Hero (2001)
The System Has Failed (2004)
United Abominations (2007)
Endgame (2009)
Thirteen (2011)
Super Collider (2013)
Dystopia (2016)
The Sick, the Dying... and the Dead! (2022)
Komentarze
Prześlij komentarz