Epitafium: Cormac Mccarthy (Ur 20 Lipca 1933 - Zm 13 Czerwca 2023)

Cormac McCarthy, właściwie Charles McCarthy (ur. 20 lipca 1933 w Providence, zm. 13 czerwca 2023 w Santa Fe[1]) – amerykański pisarz, scenarzysta i dramaturg. Przez krytyka literackiego Harolda Blooma uznany za jednego z czterech najważniejszych amerykańskich współczesnych powieściopisarzy, obok Thomasa Pynchona, Dona DeLillo i Philipa Rotha[2]. Przez zajmujących się jego twórczością porównywany bywa do Williama Faulknera i czasem do Hermana Melville’a. Składnia McCarthy używa interpunkcji oszczędnie zastępując większość przecinków spójnikiem „i”, tworząc tym samym polisyndeton[45]. W wywiadzie udzielonym Oprah Winfrey, McCarthy stwierdził, że woli „proste zdania oznajmujące” i że używa wielkich liter, kropek, sporadycznie przecinka lub również i dwukropka, aby wyliczyć różne elementy, nigdy jednak nie korzysta ze średników[46]. Nie stosuje cudzysłowu w dialogach i uważa, że nie ma powodu, by „zaplamić stronę dziwnymi małymi znakami”[47]. Erik Hage zauważa, że w dialogach McCarthy’ego często brakuje atrybucji, ale „W jakiś sposób (...) czytelnik pozostaje zorientowany w tym kto w danym momencie mówi”[48]. Początki jego specyficznego podejścia do interpunkcji można dostrzec od pewnej pracy redakcyjnej, którą wykonał dla profesora języka angielskiego podczas studiów na University of Tennessee, kiedy to usunął wiele znaków interpunkcyjnych w redagowanej książce, co spodobało się profesorowi[49]. McCarthy zredagował wpływowy artykuł kolegi z Instytutu Santa Fe W. Briana Arthura „Increasing Returns and the New World of Business”, opublikowany w Harvard Business Review w 1996 roku, usuwając z tekstu przecinki[50]. Wykonał również prace redakcyjne dla fizyków Lawrence’a M. Kraussa i Lisy Randall[51]. Saul Bellow chwalił McCarthy’ego za „absolutnie obezwładniające użycie języka, jego życiodajne i zabójcze zdania”. Richard B. Woodward określił jego pisarstwo jako „przypominające wczesnego Hemingwaya”[52]. W przeciwieństwie do wcześniejszych dzieł takich jak Suttree czy Krwawy południk, większość prac McCarthy’ego po 1993 roku używa prostego, powściągliwego słownictwa[53]. Poruszane motywy Powieści McCarthy’ego często przedstawiają wyraźną przemoc. Wiele z jego dzieł zostało scharakteryzowanych jako nihilistyczne[54], w szczególności Krwawy południk[25]. Niektórzy naukowcy nie zgadzają się z tym twierdząc, że Krwawy południk jest w rzeczywistości gnostyczną tragedią[55][56]. Wiele z jego późniejszych dzieł zostało scharakteryzowanych jako wysoce moralistyczne.