Pu yi - Byłem ostatnim Cesarzem Chin Tom I i II

Autobiografia ostatniego cesarza Chin. Książka oparta jest na zapiskach Pu Yi powstałych w czasie jego pobytu w więzieniu w latach 1950-1959. Tekst został opracowany przez dziennikarza Li Wenda oraz przejrzany i poprawiony przez pisarza Lao She, z pochodzenia Mandżura, podobnie jak Pu Yi. Tom pierwszy opisuje jego dzieciństwo, zmierzch panowania cesarzowej- wdowy Tzu Hsi, opisuje również życie w Zakazanym Mieście oraz dzieje rodziny cesarskiej.Tom drugi Drugi opisuje życie Puyi jako marionetkowego prezydenta, a potem cesarza Mandżukuo oraz późniejszy pięcioletni pobyt w Związku Radzieckim w zamkniętych ośrodkach dla chińskich i japońskich zbrodniarzy wojennych i dziewięcioletni proces reedukacji, jaki przeszedł w chińskich więzieniach, aż do ułaskawienia w 1959 roku. Na zakończenie Puyi przedstawia wrażenia z Pekinu oglądanego po raz pierwszy z perspektywy zwykłego człowieka oraz swoje dalsze losy jako obywatela komunistycznych Chin.Do drugiego tomu autobiografii Pu Yi oczywiście zachęcił mnie tom pierwszy opisujący jego młodość. Dorosłe życie ludzi zazwyczaj jest już mniej ciekawe niż wybryki młodości, W przypadku Pu Yi dorosłość opisana w tej książce jest po prostu niewiarygodna. Do połowy książki jeszcze jest ciekawie czytając o Mandżukao, kolejne 50 stron idzie jak po grudzie a ostatnia ćwierć jest niemożliwa do przetrawienia. Wychwalanie partii, reedukacja czyli indoktrynacja w warunkach więziennych i wyidealizowane społeczeństwo chwalące komunizm. Może 50 lat temu, kiedy książkę rozpowszechniano na zachodzi miała szanse aby stworzyć piękny obraz maoistycznych Chin. Dziś znając doskonale zbrodnie reżimu komunistycznego, wielki skok i sposoby na osiągnięcie posłuchu wśród milionów Chińczyków, ta książka jest absurdalna.