Epitafium: Olivia Hussey (ur. 17 kwietnia 1951 w Buenos Aires, zm. 27 grudnia 2024 w Burebank)

Olivia Hussey (ur. 17 kwietnia 1951 w Buenos Aires, zm. 27 grudnia 2024 w Burebank) – brytyjska aktorka. Za rolę Julii w dramacie kostiumowym Franco Zeffirelliego Romeo i Julia (1968) została uhonorowana nagrodą Złotego GlobuUrodziła się w Buenos Aires[4] w Argentynie w rodzinie rzymskokatolickiej jako pierwsze dziecko Joy (z domu Hussey), pochodzącej z Anglii prawniczki spółki, i argentyńskiego śpiewaka operowego Andrésa Osuny (występującego pod pseudonimem Osvaldo Ribó). Kiedy Hussey miał dwa lata, jej rodzice rozstali się, ale nigdy się nie rozwiedli. Była zafascynowana aktorstwem od najmłodszych lat, a jako dziecko ubierała się i udawała zakonnicę. W wieku siedmiu lat przeprowadziła się z matką i młodszym bratem do Londynu, gdzie spędziła resztę swojego wczesnego życia. Tam wzięła udział w przesłuchaniu i została zapisana do szkoły teatralnej Italia Conti Academy of Theatre Arts. Hussey wynegocjowała obniżone czesne, pokazując swoją pasję do aktorstwa. Uczęszczała przez pięć lat. W wieku 13 lat zaczęła profesjonalnie występować na scenie. Pierwszym jej sukcesem na londyńskiej scenie West End w 1966 była rola uczennicy Jenny w dramacie psychologicznym Muriel Spark Pełnia żucia panny Jean Brodie[6] z Vanessą Redgrave. Wrótce trafiła na ekran jako Donna w dramacie Delmera Davesa Bitwa pod Villa Fiorita (The Battle of the Villa Fiorita, 1965) z Maureen O’Harą i Jinny w rodzinnym filmie sportowym Kto zdobędzie puchar (Cup Fever, 1965)[9] z Bernardem Cribbinsem. W wieku 15 lat Hussey została wybrana spośród 500 aktorek do roli Julii w filmowej wersji Romea i Julii Zeffirellego (1968)[10], u boku 16-letniego Leonarda Whitinga, Romea[11][12]. Za swój występ zostali uhonorowani David di Donatello[13]. W 2023, 55 lat po premierze, Hussey i Whiting, pozwali producenta – firmę Paramount Pictures – za nagą scenę, którą nakręcili, gdy byli nieletni żądając 500 mln dol. zadośćuczynienia[14]. Po występie w roli 15-letniej aktorki Val w komediodramacie Wszystkie właściwe posunięcia (All the Right Noises, 1970) i jako Maria w przygodowym dramacie fantasy Zagubiony horyzont (Lost Horizon, 1973) z Liv Ullmann, ponownie zagrała w produkcji Franco Zeffirelliego i została obsadzona w roli Maria w miniserialu Jezus z Nazaretu (1977). W komedii grozy Kot i kanarek (The Cat and the Canary, 1979) zagrała postać Cicily Young, dziedziczkę wielkiej fortuny narażoną na mordercze zamachy. W miniserialu Rai / ABC Ostatnie dni Pompeii (The Last Days of Pompeii, 1984) na podstawie powieści Edwarda Bulwera-Lyttona z Nicholasem Clayem i Franco Nero pojawiła się jako Ione.